لغت نامه دهخدا
فرهست. [ ف َ هََ ] ( اِ ) در زبان پهلوی فرهست صیغه تفضیلی از فره به معنی بسیار، و خود به معنی بیشتر است. صادق هدایت در مجله موسیقی آن را پازند فرایست و به معنی فراوانتر دانسته است. ( از حاشیه برهان چ معین ). || جادویی و سحر. ( آنندراج ) ( برهان ):
نیست را هست کند تنبل او
هست را نیست کند فرهستش.ابونصر مرغزی.
