غیه کشیدن. [ ی َ /ی ِ ک َ / ک ِ دَ ] ( مص مرکب ) در تداول عوام، صوتی خاص از گلو بیرون کردن، مانند آواز اکراد و الوار در اول حمله به دشمن، و مانند آواز زنان در عروسی. آواز درآوردن زنان برای استمداد. رجوع به غیو و غیه شود.
فرهنگ فارسی
( مصدر ) آواز بلند بر آوردن در عزا و عروسی و غیره.
