لغت نامه دهخدا غوغا برافکندن.[ غ َ / غُو ب َ اَ ک َ دَ ] ( مص مرکب ) بانگ و فریاد برافکندن. فتنه و آشوب بپا کردن. فتنه انگیختن. غوغا انگیختن. هیاهو کردن. رجوع به غوغا شود: از اشک خون پیاده و از دم کنم سوارغوغا به هفت قلعه مینا برافکنم.خاقانی.
