واژۀ طوطلون که در متون کهن فارسی به کار رفته‌است، در واقع شکل معرّب‌شدۀ یک نام غیرعربی است. این لغت در فرهنگ‌های قدیمی و منابع داروشناسی سنتی، همچون کتاب مُخزن‌الادویه، ثبت شده و به عنوان معادل فارسیِ سَلق شناخته می‌شود. کاربرد این قبیل واژه‌ها نشان‌دهندۀ تأثیرپذیری زبان فارسی از زبان‌هایی چون یونانی و عربی در حوزۀ علوم و به‌ویژه داروشناسی است.
در متون طب سنتی، سَلق که با نام عربی‌شدۀ طوطلون نیز از آن یاد می‌شود، گیاهی با خواص دارویی متعدد محسوب می‌گردد. این گیاه که امروزه بیشتر با نام چغندر برگ یا چغندر برگی شناخته می‌شود، در گذشته به‌طور گسترده در درمان بیماری‌ها و تهیۀ داروها مورد استفاده قرار می‌گرفته است. چنین کاربردهایی گواه اهمیت ثبت و انتقال دانش گیاه‌درمانی از تمدن‌های مختلف به جهان اسلام و سپس به حوزۀ فرهنگ و ادب فارسی است.
بررسی واژه‌هایی مانند طوطلون نه‌تنها از جنبۀ زبان‌شناسی تاریخی حائز اهمیت است، بلکه درک ما را از مسیر انتقال علوم و چگونگی تعامل فرهنگ‌ها عمیق‌تر می‌سازد. این گونه مصطلحات، پیوند دیرینۀ میان دانش، زبان و تاریخ تمدن را به نمایش می‌گذارند و لزوم حفظ و مطالعۀ متون کهن را به عنوان گنجینه‌ای از دانش بشری خاطرنشان می‌کنند.
