زراوند، که در متون کهن پزشکی و داروسازی با نامِ فُنْطَنیقون شناخته می‌شود، یک اصطلاح معرَّب است. این واژه در منابع تاریخیِ علوم طبیعی، به‌ویژه در مکتب طبّ سنتی، جایگاه ویژه‌ای دارد. اشاره‌ی موجود در متنِ مرجعی مانند فهرست مخزن‌الادویه گواهی بر کاربرد دیرینه‌ی این گیاه در تمدن‌های مختلف است. این گیاه که با نام علمی Aristolochia در طبقه‌بندی مدرن جای می‌گیرد، در گذشته به‌عنوان یک داروی مهم مورد استفاده قرار می‌گرفت. خواص درمانی آن در منابع متعددی ثبت شده است، اگرچه امروزه با توجه به تحقیقات جدید، کاربرد آن با محدودیت‌های جدی مواجه شده است. مطالعه‌ی تاریخچه‌ی این گیاه، گذر دانش پزشکی از دوران باستان به دوران معاصر را نمایان می‌سازد. با این حال، ضروری است که توجه کنیم بر اساس یافته‌های علم پزشکی مدرن، استفاده از گونه‌های مختلف زراوند به دلیل وجود ترکیبات سمی و خطرناک، می‌تواند عوارض جبران‌ناپذیری به‌همراه داشته باشد. بنابراین، اگرچه شناخت این قبیل گیاهان از منظر تاریخی حائز اهمیت است، اما مصرف آن‌ها بدون نظارت و تجویز متخصصان مجرب به‌هیچ‌وجه توصیه نمی‌شود.
