لغت نامه دهخدا طح. [ طَح ح ] ( ع مص ) گُستردن. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ). || به پاشنه خراشیدن. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( تاج المصادر بیهقی ). || مالیدن. || کوفتن چیزی را. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ).
