صیان

لغت نامه دهخدا

صیان. ( ع مص ) نگاه داشتن چیزی را. ( منتهی الارب ). نگه داشتن. ( تاج المصادر بیهقی ) ( دهار ) ( مصادر زوزنی ). || ( مص ) بر طرف سم ایستادن اسب از سودگی پای یا بی نعلی. ( منتهی الارب ).
صیان. [ ص َ /ص ُ / صیا ] ( ع اِ ) صیان الثوب؛ جامه دان. ( منتهی الارب ). || تخته جامه. ( منتهی الارب ) ( دهار ).