لغت نامه دهخدا
لشه. [ َل ش ِ ] ( اِخ ) دهی جزء دهستان مرکزی بخش لنگرود شهرستان لاهیجان، واقع در شش هزارگزی جنوب لنگرود و 4500گزی شوسه لنگرود به لاهیجان. کوهستانی، معتدل و دارای 210 تن سکنه. شیعه، گیلکی و فارسی زبانند. آب آن از چشمه سار. محصول آنجا چای، لبنیات و مختصر برنج. شغل اهالی زراعت و گله داری و صنایع دستی آنان شال بافی و راه آن مالرو است و در تابستان نصف اهالی به ییلاق سمام میروند. ( از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 2 ).
