افراسیاب یک نام پسرانه تاریخی و اسطورهای است که در ادبیات فارسی و به ویژه در شاهنامه فردوسی به چشم میخورد.
معنی و ریشه نام
در اوستا، نام افراسیاب به شکل فْرنگْرَسیَن ذکر شده و به معنای هراسانگیز یا کسی که به هراس میافکند است. برخی متون اوستایی او را آپاسیاکوی مینامند که به معنای قاتل و راهزن است. صورت پهلوی این نام به شکل فْراسیاو یا فْراسیاب آمده است.
شخصیتی در شاهنامه
افراسیاب شاه اسطورهای توران و پسر پشنگ است. او یکی از شخصیتهای کلیدی در شاهنامه است و به عنوان رقیب اصلی ایرانیان به ویژه کیخسرو و رستم شناخته میشود. وی به عنوان یک پادشاه جنگجو توصیف شده که در چندین جنگ با ایرانیان شرکت کرده و به تدریج به عنوان نمادی از دشمنی با ایران شناخته میشود.
داستانها و حوادث مرتبط با این شخصیت
در داستانهای شاهنامه، افراسیاب به عنوان فرمانده سپاه توران به ایران لشکرکشی میکند و در جنگهای مختلفی شرکت میکند. او برادر خردمند خود، اغریرث، را به دلیل آزاد کردن اسیران ایرانی میکشد. وی همچنین در داستان سیاوش و تعاملات او با شخصیتهای دیگر مانند رستم و کیکاووس نقش مهمی دارد. او در نهایت به دست کیخسرو کشته میشود که فرزند سیاوش و فرنگیس است.