دیسفان

دیسفان. ( اِخ ) دهی است از دهستان کاخک بخش جویمند شهرستان گنابادبا 1069 تن سکنه. ( از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 9 ).

دیسفان روستایی است از بخش کاخک، شهرستان گناباد، استان خراسان رضوی، از جنوب به روستای خانیک، از غرب به روستای کلات، از شمال به شهر گناباد و از شرق به شهر کاخک، جمعیت ساکن و دائم این روستا حدود دویست نفر و جمعیت غیر دائم بیش از ۱۵۰۰ نفر و مساحت آن حدود ۱۲ کیلومتر مربع می باشد. حدود یک سوم اراضی به کاشت درخت و دو سوم بقیه به زعفران و سایر محصولات دانه ای اختصاص دارد. این محل دارای ۵ قنات اصلی و چند چشمه است.
• امامزاده سید احمد جوانمرد ( ع )
• مسجد جامع دیسفان
• پای چنار دیسفان
• آب انبارها و قناتها
• قلعه های تاریخی دیسفان

💡 حسین آتش‌پرور (زاده ۲۰ آبان ۱۳۳۱ دیسفان - گناباد - خراسان) داستان‌نویس و منتقد ادبیات داستانی، از داستان نویسان نسل سوم ایران است.

💡 نام دیسفان در منابع تاریخی اولین بار در کتاب تاریخ حافظ ابرو، تاریخ‌نگار و جغرافی‌دان مشهور عصر تیموری(۷۳۷ – ۸۰۸) خورشیدی در حدود ۶۲۰–۳۰ سال قبل دیده شده اما با توجه به گویش زبان دری و کاربرد زیادی واژگانی که حروف [پ- چ- ژ- گ] در دیسفان دارند، تاریخ این روستا را به زمان‌های بسیار دور می‌برد.[نیازمند منبع]

💡 حسین آتش پرور بیستم آبان ۱۳۳۱ در دیسفان بدنیا آمد

💡 ازحسین آتش پرور - داستان‌نویس پیشکسوت خراسانی - هم به خاطر توجه به آداب و رسوم مردم ایران قدردانی خواهد شد. آتش پرور متولد ۱۳۳۱ در دیسفان گناباد است. او از ۳۰ سال قبل نوشتن را به صورت جدی آغاز کرده و علاوه بر داستان، به کار نقدنویسی نیز مشغول است. مجموعه داستان «اندوه» و رمان «خیابان بهار آبی بود» از جمله آثار اوست.