شنوایی‌شناسی (Audiology) به عنوان یک حوزه تخصصی در علوم پزشکی، به مطالعه، تشخیص، ارزیابی و توانبخشی اختلالات شنوایی و تعادل می‌پردازد. متخصصان این رشته، یا همان شنوایی‌شناسان، با استفاده از ابزارها و روش‌های علمی پیشرفته، به شناسایی علل و درجات مختلف کم‌شنوایی در افراد کمک می‌کنند. این کم‌شنوایی‌ها می‌توانند ناشی از عوامل مادرزادی، آسیب‌های صوتی، بیماری‌ها، افزایش سن یا عوامل ژنتیکی باشند. ارزیابی‌های شنوایی‌شناختی شامل تست‌های مختلفی مانند ادیومتری تون خالص، ادیومتری گفتار، تمپانومتری و بررسی رفلکس‌های آکوستیک است که اطلاعات جامعی را در خصوص عملکرد سیستم شنوایی فراهم می‌آورد.
یکی از مهم‌ترین و کاربردی‌ترین ابزارهای توانبخشی شنوایی که توسط شنوایی‌شناسان تجویز و تنظیم می‌شود، سمعک است. سمعک‌ها دستگاه‌های الکترونیکی کوچکی هستند که صداهای ضعیف را تقویت کرده و به گوش فرد کم‌شنوا می‌رسانند، بدین ترتیب درک گفتار و صداهای محیطی را برای او تسهیل می‌کنند. با پیشرفت روزافزون فناوری، سمعک‌ها از دستگاه‌های آنالوگ ساده به مدل‌های دیجیتال پیچیده با قابلیت‌های فراوان تبدیل شده‌اند. سمعک‌های مدرن قادر به کاهش نویز محیطی، تمرکز بر گفتار، اتصال بی‌سیم به تلفن همراه و سایر دستگاه‌ها، و حتی پایش سلامت شنوایی کاربر هستند. انتخاب و تنظیم سمعک مناسب، فرآیندی دقیق است که بر اساس نتایج ارزیابی شنوایی و نیازهای فردی هر بیمار صورت می‌گیرد.
اختلالات شنوایی، به ویژه اگر نادیده گرفته شوند، می‌توانند تأثیرات عمیقی بر کیفیت زندگی فرد، از جمله برقراری ارتباطات اجتماعی، عملکرد شغلی و سلامت روان او بگذارند. حوزه شنوایی‌شناسی با ارائه راهکارهای تشخیصی و درمانی مؤثر، از جمله تجویز و تنظیم سمعک، کاشت حلزون (در موارد شدیدتر) و برنامه‌های توانبخشی شنوایی، نقش حیاتی در بازگرداندن توانایی شنیدن و درک صدا به افراد ایفا می‌کند. هدف نهایی شنوایی‌شناسی، نه تنها بهبود عملکرد شنیداری، بلکه ارتقاء کلی سطح کیفی زندگی و افزایش استقلال فردی برای کسانی است که با چالش‌های شنوایی روبرو هستند.
