لغت نامه دهخدا ( سبردة ) سبردة. [ س َ رَ دَ ] ( ع مص )ستردن موی کسی را. ( منتهی الارب ) ( اقرب الموارد ): سبرد شعره؛ سترد موی او را. ( مهذب الاسماء ). سبردت الناقه؛ بچه بیموی انداخت آن ماده شتر. ( منتهی الارب ).
