در لغتنامههای کهن عربی به فارسی، واژهی زَنطیط به عنوان یک اسم عربی معرفی شده است. این لغت به معنای شَرَمِ مرد یا آلتِ رَجولیت به کار رفته و اشاره به اندام تناسلی مردانه دارد. منابع معتبر تاریخی و لغوی، از جمله دزی در جلد اول کتاب خود صفحهی ۶۰۷، به ثبت و توضیح این واژه پرداختهاند. این امر نشاندهندهی حضور دیرینهی این اصطلاح در متون قدیمی و فرهنگهای لغت است. با توجه به ماهیت این واژه، امروزه استفاده از آن در محاورات عمومی و متون رسمی رایج نیست و جای خود را به اصطلاحات علمی و ادبیِ استاندارد داده است. بنابراین، درک دقیق و ثبت این گونه واژهها بیشتر به منظور مطالعات تاریخی و زبانشناسی حائز اهمیت میباشد.
