واژه‌ی ذو بَصَم در زبان عربی، ترکیبی از دو جزء «ذو» به معنای دارا و صاحب و بَصَم به مفهوم اثری مشخص و بارز است. این ترکیب به‌صورت صفت برای توصیف کسی یا چیزی به کار می‌رود که دارای ویژگی‌ای برجسته و متمایز است؛ به‌گونه‌ای که آن صفت به‌طور آشکار در او نمایان باشد. برای نمونه، هنگامی که گفته می‌شود «رَجُلٌ ذو بَصَم»، منظور مردی است که دارای شخصیت یا اثری چشمگیر و فراموش‌نشدنی است. همچنین، این صفت می‌تواند برای اشیاء نیز مورد استفاده قرار گیرد؛ چنان‌که در مثال «ثَوبٌ ذو بَصَم» دیده می‌شود. در این زمینه، لباسی توصیف می‌شود که دارای طرح، نقش یا ویژگی ظاهری متمایز و قابل توجه است. این تمایز ممکن است در بافت، رنگ‌آمیزی یا هر عنصر بصری دیگر باشد که آن را از نمونه‌های مشابه جدا می‌سازد و به آن هویتی ویژه می‌بخشد. در مجموع، ذو بَصَم اصطلاحی است که بر دارا بودن نشانه‌ای بارز و غیرقابل انکار دلالت دارد و در حوزه‌های گوناگون، اعم از توصیف افراد، اشیاء یا حتی دستاوردها، کاربرد دارد. این عبارت بیانگر عمق تأثیر و ماندگاری است و در متون ادبی، توصیفی و تحلیلی برای اشاره به امتیازی آشکار و شاخص به‌کار می‌رود.
