دغت

لغت نامه دهخدا

دغت. [ دَ ] ( ع مص ) فشردن گلوی کسی تا جان دهد. خفه کردن کسی را تا بقتل برسد. ( از منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ).
دغة. [ دُ غ َ / غ ِ ] ( اِخ ) لقب زنی گول و احمق از قبیله عجل که مثل است در حماقت: أحمق من دغة. ( از منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ). و رجوع به دغینة شود.

گزارش محتوای نامناسب