دستوریت. [ دَ ری ی َ ] ( مص جعلی، اِمص ) دستوری: تشریق تمامی از قوت است که با وی عطاهای تمام تواند دادن، و پارسیان او را دستوریت خوانند و دستور وزیر بود و هرچ خواهد کردن بکند از نیکوی، و این نام دستوری نیز برراست بودن از آفتاب فکند. ( التفهیم بیرونی ص 467 ).
فرهنگ فارسی
دستوری: و تشریق تمامی از قوت است که با وی عطاهای تمام تواند دادن.
