دبوقه

لغت نامه دهخدا

( دبوقة ) دبوقة. [ دَب ْ بو ق َ ] ( ع اِ ) موی بافته. لغة مولده است. ( منتهی الارب ).
دبوقه. [ دَ ق َ / ق ِ ] ( اِ ) نای انبان. ( آنندراج ):
من گله رانم او دبوقه زنست
کلهش بین که لعل قوقه اوست.خاقانی.دست من کم ز پای اوست بلی
قلم من کم از دبوقه اوست.خاقانی.

گزارش محتوای نامناسب