لغت نامه دهخدا داذور. [ داذْ وَ ] ( اِ مرکب ) یکی از چند طبقه روحانی دوره ساسانیان. ( ایران در زمان ساسانیان ترجمه رشید یاسمی ص 119 ). قاضی. رجوع به دادور و داور شود.
