حظلان

لغت نامه دهخدا

حظلان. [ ح ِ / ح َ ظَ ] ( ع مص ) بازداشتن از حرکت. || بازداشتن از تصرف. حجر. || باز داشتن از رفتن. حظل. ( منتهی الارب ).
حظلان. [ ح ِ ] ( ع اِمص ) اقترار. تنگ گیری بر عیال در نفقه.
حظلان. [ ح َ / ح َ ظَ ] ( ع مص ) رفتار خشمناک. مانند خشمناک رفتن. مشی الغضبان و هو اَن یکف بعض مشیه. ( تاج المصادر بیهقی ).

گزارش محتوای نامناسب