حظار

لغت نامه دهخدا

حظار. [ ح َ /ح ِ ] ( ع اِ ) دیوار. ( منتهی الارب ). || جای شتر و گوسفند که از چوب سازند تا از سرما مصون مانند. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ). حظیرة. ( مهذب الاسماء ).
حظار. [ ح َ ] ( ع مص ) حجر. ( تاج المصادر بیهقی ). منع. بازداشت. بازداشتن. حَظر. ( منتهی الارب ).

گزارش محتوای نامناسب