کلمه‌ی «جعابیب» جمع «جعبوب» است و در فرهنگ فارسی به مردان کم‌قد و حقیرجثه‌ای اطلاق می‌شود که از نظر دیگران فاقد توانمندی یا تاثیرگذاری مهم در جامعه هستند. این واژه بار معنایی منفی دارد و بیشتر در متون قدیمی برای اشاره به افرادی به کار می‌رفته است که هم از نظر جسمی کوچک‌اند و هم از نظر شخصیت یا رفتار کم‌اهمیت شمرده می‌شوند.
«جعبوب» یا «جعابیب» نه تنها به کوتاهی قامت اشاره دارد، بلکه گاهی با ویژگی‌های اخلاقی و اجتماعی مانند ناتوانی در انجام امور مهم، بی‌تاثیری در جمع، و کم‌فایده بودن همراه می‌شود. این واژه در ادبیات فارسی اغلب برای نشان دادن تضاد میان افراد نیرومند و با نفوذ و کسانی که در چشم دیگران کم‌ارزش هستند، به‌کار رفته است.
با وجود بار منفی این واژه، مطالعه‌ی آن در متون قدیمی به ما کمک می‌کند تا نگرش‌های اجتماعی و فرهنگی گذشته نسبت به قامت و توانمندی افراد را بهتر درک کنیم. «جعابیب» نمونه‌ای از واژه‌هایی است که همزمان ویژگی‌های فیزیکی و اجتماعی را به هم پیوند می‌دهد و نشان می‌دهد که در گذشته، ظاهر و جایگاه اجتماعی فرد تا چه اندازه می‌توانسته بر نگاه دیگران تاثیر بگذارد.
