لغت نامه دهخدا جاخ. [ جاخ خ ] ( ع ص ) کسی که از جائی بجائی شود. || کسی که شکم خود را بلند کند. || کسی که هر دو بازو را در سجده باز دارد. || درازکشنده با تمکن و استرخاء. کسی که با نرمی و سستی دراز کشد. ( منتهی الارب ).
