لغت نامه دهخدا تشغر. [ ت َ ش َغ ْ غ ُ ] ( ع مص ) بحد نهایت رسیدن در بدی. || بغایت جهد و امکان رفتن شتر و سخت دویدن. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ) ( از اقرب الموارد ).
