تعریف:
زقوم درختی است که دارای برگ‌های کوچک و تلخ و بدبو است. این درخت در سرزمین‌های خشک و بی‌باران می‌روید و شیره‌ای دارد که اگر به بدن انسان بخورد باعث ایجاد ورم می‌شود.
ویژگی‌های این درخت در آخرت:
در قرآن، زقوم به عنوان درختی در قعر جهنم توصیف شده است که طعمی بسیار بد و رایحه‌ای عذاب‌آور دارد و به عنوان وسیله‌ای برای عذاب گناهکاران در جهنم معرفی شده است.
تشبیه زقوم به سرهای شیاطین:
در قرآن میوه این درخت به سرهای شیاطین تشبیه شده است. این تشبیه نشان‌دهنده‌ی زشتی و ترسناکی میوه این درخت است.
آیه مرتبط: «أَ ذلِكَ خَيْرٌ نُزُلًا أَمْ شَجَرَةُ الزَّقُّومِ طَلْعُها كَأَنَّهُ رُؤُسُ الشَّياطِينِ.»
تشبیه زقوم به مس گداخته:
خوراک زقوم در درون دوزخیان به مس گداخته تشبیه شده است که این تشبیه به شدت عذاب و درد ناشی از خوردن آن اشاره دارد.
آیه مرتبط: «إِنَّ شَجَرَةَ الزَّقُّومِ طَعامُ الْأَثِيمِ كَالْمُهْلِ يَغْلِي فِي الْبُطُونِ كَغَلْيِ الْحَمِيمِ.»
تشبیه زقوم به آب داغ:
جوشش زقوم در درون دوزخیان نیز به جوشش آبهای داغ تشبیه شده است.
آیه مرتبط: «إِنَّ شَجَرَةَ الزَّقُّومِ طَعامُ الْأَثِيمِ كَالْمُهْلِ يَغْلِي فِي الْبُطُونِ كَغَلْيِ الْحَمِيمِ.»
