پرنده‌ای با نام علمی Struthio camelus که در زبان فارسی به آن شُتُرْمُرغ گفته می‌شود، یکی از عجیب‌ترین و بزرگ‌ترین پرندگان کرهٔ زمین است. این پرندهٔ بی‌پرواز، جثه‌ای بسیار بزرگ دارد و توانایی پرواز را از دست داده است؛ اما در مقابل، به‌خاطر پاهای بلند و قدرتمندش، دونده‌ای بسیار سریع و چابک محسوب می‌شود که می‌تواند مسافت‌های طولانی را در سرعت‌های بالا طی کند.
واژهٔ بَناتُالبَیض که در متون کهن فارسی و عربی به کار رفته است، نامی قدیمی و توصیفی برای این پرنده می‌باشد. این ترکیب به‌صورت بَناتُ البَیض خوانده می‌شود و علت این نام‌گذاری، تخم‌های بسیار بزرگ و سفیدرنگ این پرنده است که گویی مادر (شترمرغ)، دختران خود (تخم‌ها) را در دل بیابان می‌گذارد و از آنان مراقبت می‌کند. این تعبیر شاعرانه، نشان‌دهندهٔ دقت نظر و ظرافت ادبی گذشتگان در نام‌گذاری موجودات طبیعی است.
شترمرغ‌ها امروزه بیشتر در قارهٔ آفریقا و در زیست‌بوم‌های خشک و نیمه‌خشک مانند ساوانا و بیابان‌ها زندگی می‌کنند. این پرندگان همه‌چیزخوار بوده و از گیاهان، دانه‌ها، حشرات و گاهی مارمولک‌های کوچک تغذیه می‌کنند. از ویژگی‌های منحصربه‌فرد آنان می‌توان به گردن و پاهای بسیار بلند، چشمان درشت و مژه‌های پرپشت اشاره کرد که آنان را به گونه‌ای شاخص و قابل‌تشخیص تبدیل کرده است.