کلمه بلگم در گویش‌های گیلانی، به ویژه در مناطق نور و کجور، به معنای داردوست است. داردوست به درختی با ساقه‌های پیچنده اشاره دارد که در زبان محلی به آن عشقه نیز گفته می‌شود. در اصطلاحات جنگلبانی و بین اهالی منطقه، بلگم به طور کلی به همه انواع درختان پیچنده اطلاق می‌شود.
این واژه نشان‌دهنده ارتباط نزدیک مردم این مناطق با طبیعت و اهمیت گیاهان پیچنده در اکوسیستم جنگل‌های شمال ایران است. گیاهان پیچنده مانند بلگم نه تنها به زیبایی جنگل‌ها می‌افزایند، بلکه نقش مهمی در حفظ تنوع زیستی و تعادل اکولوژیکی دارند. مردم این مناطق با شناخت و استفاده از این گیاهان، به نوعی به حفظ و نگهداری از منابع طبیعی خود کمک می‌کنند.