لغت نامه دهخدا ( بعنایةا ) بعنایةا. [ ب ِ ع ِ ی َ تِل ْ لاه ] ( ع ق مرکب ) کلمه ای مأخوذ از تازی که در استقبال کارها استعمال میکنند یعنی بهمت و همراهی خداوند عالمیان. ( ناظم الاطباء ). و رجوع به بعون اﷲ شود.
