واژۀ اکونومیک که در زبان فارسی به کار می‌رود، در اصل از ریشۀ لاتین گرفته شده و معادل دقیق و پذیرفته‌شدۀ آن در فارسی، واژۀ اقتصادی است. این واژه در حوزه‌های گوناگون علمی، بازرگانی و اجتماعی به‌کار می‌رود و بر هر آنچه مرتبط با اقتصاد، مدیریت منابع و بهینه‌سازی هزینه‌ها باشد، دلالت دارد. کاربرد صحیح این معادل فارسی، نه تنها از خلل‌های زبانی جلوگیری می‌کند، بلکه به غنای بیان و صحت انتقال مفاهیم تخصصی می‌افزاید.
در متون رسمی، علمی و اداری، استفاده از معادل‌های صحیح فارسی، نشان‌دهندۀ دقت نظر و التزام به قواعد زبان معیار است. بنابراین، به‌جای کاربرد واژۀ خارجی اکونومیک، استفاده از واژۀ اقتصادی توصیه می‌شود؛ مانند ترکیباتی همچون سیاست‌های اقتصادی، برنامه‌ریزی اقتصادی و تحولات اقتصادی. رعایت این اصل، موجب یکدستی و انسجام متون شده و آن را برای همۀ مخاطبان فارسی‌زون، به‌ویژه در نهادهای رسمی، قابلفهم‌تر می‌سازد.
علاوه بر رعایت املای صحیح واژگان، توجّه به اصول نگارشی مانند کاربرد صحیح نیم‌فاصله در ترکیبات وابسته نیز از اهمیت بسزایی برخوردار است. برای نمونه، نگارش صحیح آن به صورت اقتصادی و نه اکونومیک است و در ترکیباتی مانند عاملِ اقتصادی نیز باید نیم‌فاصله رعایت گردد. پایبندی به این اصول، نه تنها به زیبایی و صحت نوشتار می‌انجامد، بلکه احترام به حریم زبان فارسی و پاسداری از آن در برابر کاربردهای نادرست محسوب می‌شود.
