لسان الغیب به معنای زبان غیب است و لقب یکی از شخصیت‌های مهم تاریخ ادبیات فارسی، یعنی شاعر و نویسنده بزرگ حافظ شیرازی می‌باشد. او که در قرن هشتم می‌زیسته، به خاطر اشعار عاشقانه و عرفانی‌اش شهرت دارد. لقب لسان الغیب به دلیل توانایی او در بیان عمیق‌ترین احساسات انسانی و مسائل عرفانی به کار رفته است.
اشعار حافظ به گونه‌ای است که گویی از عالم غیب و رازهای نهفته در دل انسان‌ها خبر می‌دهد. او با استفاده از زبان شعر، معانی عمیق و پیچیده‌ای را به سادگی و زیبایی بیان می‌کند. آثار او تأثیر زیادی بر فرهنگ و ادبیات فارسی گذاشته و او را به عنوان یکی از بزرگ‌ترین شاعران تاریخ شناخته‌اند.
این لقب نشان‌دهنده‌ی قدرت کلام و درک عمیق حافظ از زندگی و عشق است و به همین دلیل، او در ادبیات و فرهنگ ایرانی جایگاه ویژه‌ای دارد. وی نه تنها به عنوان یک شاعر، بلکه به عنوان یک فیلسوف و عارف نیز شناخته می‌شود. اشعار او به دلیل غنای معنایی و زیبایی زبانی، همچنان مورد توجه و مطالعه قرار دارد.
