لغت نامه دهخدا اقفد. [ اَ ف َ ] ( ع ص ) فروهشته گردن یا سطبرگردن. || آنکه بسر انگشتان پای راه رود و دو پاشنه اش بزمین نرسد. || مرد فربه دست و فربه پای و کوتاه انگشتان. || ستور که بسر سم وی خمیدگی باشد در رفتن. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ) ( آنندراج ).
