لغت نامه دهخدا
اسکیث. [ اِ ] ( اِخ ) قومی باستانی که داریوش در کتیبه بیستون آنرا بنام سکه یاد می کند و سه قبیله آنرا نام می برد. ( فرهنگ ایران باستان تألیف پورداود ص 242 ). و رجوع به سکا و سکه شود.
اسکیث. [ اِ ] ( اِخ ) قومی باستانی که داریوش در کتیبه بیستون آنرا بنام سکه یاد می کند و سه قبیله آنرا نام می برد. ( فرهنگ ایران باستان تألیف پورداود ص 242 ). و رجوع به سکا و سکه شود.
قومی باستانی که داریوش در کتیبه بیستون آنرا بنام سکه یاد میکند و سه قبیله آنرا نام می برند.