واژه‌ی اسطافیوس که به صورت اسم (اِ) ثبت شده، یک واژه‌ی معرب است. این کلمه ریشه‌ای یونانی دارد و در زبان یونانی به معنای زبیب یا همان کشمش به کار می‌رود. بر اساس منبعی معتبر مانند کتاب تحفه‌ی حکیم مؤمن، این واژه به‌طور مشخص به میوه‌ی خشک‌شده‌ی انگور، یعنی کشمش، اشاره دارد. این کاربرد نشان‌دهنده‌ی تأثیرپذیری زبان فارسی از زبان یونانی و سپس عربی در حوزه‌ی اصطلاحات علمی و پزشکی قدیم است. در نتیجه، اسطافیوس نمونه‌ای از واژه‌های علمی کهن است که با گذر از فرهنگ‌های مختلف و تغییر شکل، در متون تاریخی و داروشناسی سنتی ایران جای گرفته و معنای مشخص و واحدی را حفظ کرده است.
