در لغتنامه‌های فارسی، واژه‌ی ترفوا به‌صورت مرکب ثبت شده است. این واژه در منابع معتبری چون ناظم‌الاطباء با شکل املایی «ت َرْف ْ» و به‌عنوان یک اسم مرکب معرفی شده است. بر اساس این منابع، این کلمه به‌صورت‌های ترفبا و آش ترف نیز به‌کار رفته است که نشان‌دهنده‌ی کاربردهای گوناگون آن در متون کهن یا گویش‌های محلی است. این اشکال مختلف، بر غنای معنایی و تاریخی این واژه دلالت دارد. با توجه به ساختار واژه و ترکیبات مرتبط با آن، می‌توان دریافت که ترفوا در حوزه‌ی خوراک و آشپزی، به‌ویژه در اشاره به نوعی غذا یا آش، مورد استفاده قرار می‌گرفته است. این امر، اهمیت بررسی چنین واژه‌هایی را در درک بهتر فرهنگ و تاریخ مادی ایران نشان می‌دهد.
