لغت نامه دهخدا استعصاء. [ اِ ت ِ ] ( ع مص ) نافرمانی کردن. نافرمان شدن. ( تاج المصادر بیهقی ) ( زوزنی ). بی فرمان شدن. گناه جستن بر کسی: استعصی علیه. ( منتهی الارب ).
