واژه استعشاء از ریشه عربی «عَشَیَ» گرفته شده که به معنای سرگشتگی، حیرت و گیجی است. در زبان فارسی و متون عربی، استعشاء به معنای سرگشته و حیران شدن کسی است، حالتی که فرد دچار سردرگمی، گیجی و ناتوانی در یافتن راه درست می‌شود و از نظر ذهنی و روانی در وضعیت آشفتگی و بلاتکلیفی قرار می‌گیرد.
این کلمه زمانی به کار می‌رود که فرد به دلیل شرایط سخت، فشارهای ذهنی، یا مشکلات پیچیده، راهنمایی و هدایت خود را از دست می‌دهد و در مسیر درست مردد یا ناچار به توقف می‌شود. به طور کلی، این اصطلاح نشان‌دهنده حالتی است که فرد به نوعی گمراه، متحیر و سرگردان شده و نمی‌تواند تصمیم یا انتخاب صحیحی اتخاذ کند.
