کلمه‌ی «استعسان» از واژگان کمتر رایج فارسی است و در متون قدیمی به کار رفته است. بر اساس منابع معنایی، «استعسان» به معنای کم خوردن شتر است. این واژه بیشتر در متون مربوط به زندگی روزمره مردم در مناطق کویری و دشت‌های ایران و در منابع فقهی یا کشاورزی و دامداری قدیمی دیده می‌شود.
از نظر کاربرد، «استعسان» معمولاً برای توصیف وضعیت غذایی شتر به کار می‌رود؛ یعنی زمانی که شتر به اندازه کافی علف یا خوراک دریافت نکرده باشد یا کم غذا خورده باشد، گفته می‌شود «این شتر استعسان کرده است». این واژه، مشابه اصطلاحات تخصصی دیگر در دامداری است که وضعیت تغذیه حیوانات را توصیف می‌کند.
در زندگی روزمره امروز، این کلمه کمتر استفاده می‌شود و بیشتر در متون تاریخی، ادبی و منابع کهن دیده می‌شود. با این حال، دانستن چنین واژگان می‌تواند به درک بهتر متون قدیمی و شناخت زندگی سنتی مردم کمک کند و نشان‌دهنده دقت مردم قدیم در توصیف جزئیات زندگی دام‌ها و کشاورزی است.
