استذکاء

لغت نامه دهخدا

استذکاء. [اِ ت ِ ] ( ع مص ) استذکاء نار؛ سخت شدن زبانه آتش.
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم
رویت
رویت
تک پر
تک پر
موزون
موزون
ممنون
ممنون