واژهٔ استحلاب مصدری عربی و از باب استفعال است. در لغت به معنای درخواست دوشیدن یا طلب شیر دوشیدن از چهارپایان، به‌ویژه شتر و گاو و گوسفند، می‌باشد. این واژه از ریشهٔ ح ل ب گرفته شده که بر عمل شیردوشی و استخراج شیر دلالت دارد. در کاربرد اصلی و سنتی، این اصطلاح بیشتر در حوزهٔ زندگی عشایری و دامپروری به کار می‌رود و اشاره به عملی دارد که دامدار برای به دست آوردن شیر، اقدام به دوشیدن دام می‌کند. بنابراین، استحلاب فرآیندی اقتصادی و معیشتی محسوب می‌شود که در گذشتۀ نه‌چندان دور، نقش مهمی در تأمین مواد غذایی ایفا می‌کرد.
با گذشت زمان، این واژه ممکن است در متون قدیمی یا در بافتاری مجازی و گسترده‌تر نیز به‌کار رفته باشد؛ برای نمونه، گاهی به‌صورت استعاری برای درخواست بهره‌کشی یا استخراج چیزی از منبعی به کار می‌رود. با این حال، معنای اصلی و پرکاربرد آن، همان طلب دوشیدن شیر است که در کتب لغت کهن، از جمله منتهی الارب که در متن اصلی به آن استناد شده، بدان اشاره گردیده است.
