در زبان و ادبیات فارسی، واژه‌ی اجتدار از ریشه‌ی عربی «ج د ر» گرفته شده و به عنوان یک مصدر به‌کار می‌رود. این واژه در لغت به معنای عمل دیوارسازی یا ساختن دیوار است و در متون کهن و منابع لغوی با همین معنا ثبت شده است. کاربرد آن عمدتاً در حوزه‌ی معماری و ساختمان‌سازی بوده و نشان‌دهنده‌ی عملی است که به ایجاد مانع یا حایل فیزیکی منجر می‌شود.
در متون ادبی و تاریخی، این واژه گاه در معنای مجازی نیز به‌کار رفته و بر ایجاد حائل یا فاصله‌ای غیرملموس دلالت داشته است. با این حال، کاربرد اصلی و اولیه‌ی آن در اشاره به ساخت دیوار به‌عنوان یک سازه‌ی معماری باقی مانده است. امروزه اگرچه استفاده از این واژه در گفتار روزمره کمتر رواج دارد، اما در متون تخصصی مرتبط با باستان‌شناسی، معماری سنتی و پژوهش‌های تاریخی می‌توان به آن برخورد. شایان ذکر است که این واژه با تلفظ اِجتِدار و با رعایت کامل قوانین املایی و نگارشی زبان فارسی، از جمله رعایت نیم‌فاصله در نوشتار دیجیتال، به‌کار می‌رود. درک دقیق معانی چنین واژه‌هایی، به درک بهتر متون کهن و غنای زبان فارسی کمک شایانی خواهد کرد.
