اتاویات واژه‌ای است با ریشه‌ای عربی که در زبان فارسی نیز به کار رفته است. این کلمه در دستور زبان عربی به صورت صفت و اسم به کار می‌رود و به گروهی خاص از زنان اشاره دارد. منظور از این واژه، زنانی هستند که به سرزمینی دور سفر کرده‌اند و از وطن اصلی خود فاصله گرفته‌اند. این اصطلاح بر مسافت طولانی و غربت این افراد تأکید دارد و حالتی از دوری از دیار را در خود نهفته دارد. کاربرد این لغت در متون کهن فارسی و عربی دیده می‌شود و نشان‌دهنده‌ی ظرافت و دقت زبان در بیان مفاهیم مرتبط با سفر و غربت است. امروزه نیز با وجود کلمات مترادف، این واژه در متون ادبی و تاریخی به عنوان اصطلاحی ویژه حفظ شده است.
