ابواص

لغت نامه دهخدا

ابواص. [ اَب ْ ] ( ع اِ ) ج ِ بوص. بارهای نباتی از نباتات و نوعی از گوسفندان و ستوران.
ابواص. [ اَب ْ ] ( اِخ ) نام محلی است و انواص با نون نیز گفته اند. ( مراصد ).

گزارش محتوای نامناسب