کلمه باکری به معنای فردی است که در زمینه‌ای خاص، به ویژه علوم نظامی و دفاعی، دارای مهارت و تخصص بالایی است. ریشه این کلمه به تاریخ نظامی ایران و شخصیت‌های برجسته‌ای که در دوران جنگ‌ها و دفاع از کشور نقش‌آفرینی کرده‌اند، برمی‌گردد. این واژه همواره تداعی‌گر فداکاری و شجاعت است. شخصیت‌هایی مانند شهید مهدی باکری، فرمانده لشکر 31 عاشورا در دوران دفاع مقدس، به عنوان نماد باکری در تاریخ ایران شناخته می‌شوند. او به خاطر شجاعت، تدبیر و فداکاری‌هایش در میدان جنگ، همواره مورد احترام و ستایش قرار دارد. یاد و خاطره او به عنوان نماد ایثار و از خودگذشتگی در ذهن مردم جاودانه است. این کلمه به عنوان نمادی از فداکاری و ایثار در فرهنگ و ادبیات ایرانی تأثیر بسزایی داشته است. این واژه در شعرها، داستان‌ها و فیلم‌های مربوط به جنگ تحمیلی به کار رفته و به ترویج ارزش‌های انسانی و ملی کمک کرده است. باکری‌ها به عنوان قهرمانان ملی، الهام‌بخش نسل‌های جدید برای حفظ ارزش‌های کشور شده‌اند.
