کلمهی «اعتزال جستن» به معنای کنار کشیدن، دوری گزیدن یا فاصله گرفتن از جمع، جامعه یا یک موقعیت خاص است. این واژه از ریشهی عربی «اعتزال» به معنای کنارهگیری و دور ایستادن گرفته شده است. اعتزال جستن معمولاً زمانی بیان میشود که فرد به دلایل اخلاقی، فکری، احساسی یا اعتقادی تصمیم میگیرد از دیگران فاصله بگیرد و در خلوت یا تنهایی به سر ببرد. در متون تاریخی و عرفانی، این اصطلاح برای کسانی به کار رفته است که برای تهذیب نفس، تفکر، عبادت یا دوری از فساد جامعه، خلوتگزینی را انتخاب میکردند. گاهی اعتزال جستن میتواند نشانه نارضایتی فرد از شرایط یا رفتارهای اجتماعی نیز باشد. در ادبیات، این واژه حالتی شاعرانه دارد و به آرامش درونی و سکوت روح اشاره میکند. با این حال، اعتزال همیشه معنای مثبت ندارد؛ ممکن است به عنوان انزوا، دوری از جامعه یا فاصلهگیری از مسئولیتها نیز تفسیر شود. از نظر معنایی، اعتزال جستن با واژههایی مانند کنارهگیری، دوری، عزلتنشینی، انزوا و خلوت هممعنی است.
