دانشنامه اسلامی
سلسله نسب این خاندان به قبیله بنی اسد می رسد.
ابن حزم علی، جمهرة انساب العرب، ج۱، ص۱۹۴- ۱۹۵، قاهره، ۱۹۴۸م.
سمعان نیای ابراهیم و اسماعیل به ابوسمّال معروف بود که یعقوبی
یعقوبی احمد، تاریخ، ج۱، ص۲۶۸، بیروت، ۱۳۷۹ق /۱۹۶۰م.
از برخی روایات تاریخی چنین برمی آید که او چندان پای بند مسائل دینی نبوده است. گفته شده است که سمعان یک بار در ماه رمضان به روزه خواری و باده گساری نشست و هنگامی که علی (علیه السلام) وی را فراخواند، گریخت.
ابن قتیبه عبدالله، الشعر والشعراء، ج۱، ص۲۴۶-۲۴۷، به کوشش احمد محمد شاکر، بیروت، ۱۹۶۴م.
...
[ویکی شیعه] اِبْن ِ اَبی سَمّال عنوان دو تن از محدثان شیعی، به نامهای ابراهیم و اسماعیل، فرزندان ابوبکر محمد بن ربیع بن سِمْعان بن هُبَیره بن مُساحق ِ اَزْدی ِ اسدی است که در قرن دوم هجری قمری می زیسته اند.
سلسله نسب این دو و خاندان آن ها، به قبیله بنی اسد می رسد. این خاندان در کوفه از کهن ترین خاندان های شیعی بوده و در قرنهای نخستین اسلامی راویان و مؤلفان چندی از آن برخاسته اند.
سمعان، نیای ابراهیم و اسماعیل به ابوسمّال معروف بود و به نظر می رسد که به همین دلیل، آن دو به ابن ابی سّمال شهرت یافته اند. یعقوبی، نام ابوسمّال را، شِمعان آورده است. بعضی از منابع کهن ابوسمّال را ابوسمّاک نوشته اند که احتمالاً درست نیست.
