گدا

تفاوت گداها با راهبان صدقه‌گیر در این است که برخی از این راهبان از درخواست پول خودداری می‌کنند و معیشت آنها از طریق ارائه خدمات دینی، تربیت اخلاقی و حفظ فرهنگ جامعه تأمین می‌شود. این مفهوم به معنای درخواست کمک از دیگران برای دریافت لطف، معمولاً به صورت هدیه‌ای مالی، با کمترین یا بدون انتظار جبران است. فردی که به این شیوه درخواست کمک می‌کند، گدا، قدیو یا دریوزه‌گر نامیده می‌شود. این افراد با ایجاد حس ترحم در دیگران، به جمع‌آوری کمک‌های مالی می‌پردازند و این فعالیت ممکن است به عنوان یک حرفه مشکوک تلقی شود. آن ها معمولاً در مکان‌های عمومی مانند ایستگاه‌های حمل‌ونقل، پارک‌های شهری و بازارها فعالیت می‌کنند. علاوه بر پول، آن‌ها ممکن است درخواست غذا، نوشیدنی، سیگار یا سایر اقلام کوچک نیز داشته باشند. در زبان عامیانهٔ ایرانیان، به افرادی که سمج و ضعیف‌نما هستند و قداوت می‌کنند، اصطلاحاً مثل گداهای سامره گفته می‌شود. این اصطلاح به دلیل این است که گداهای شهر سامره در عراق، در گذشته به خاطر سماجت و مزاحمت‌هایشان در میان مسافران ایرانی معروف بودند.