در متون دینی و روایات تاریخی، از اتهام سِحر نسبت به معجزات و آیات الهی یاد شده است. این تهمت که از سوی معاندان و منکران حقارت طرح می‌گردد، ناشی از عدم درک حقیقت و انکار نشانه‌های آشکار پروردگار است. آیات الهی، که در این متن به قرآن کریم اشاره دارد، در حقیقت دلایل روشن و نشانه‌های انکارناپذیر هدایت برای جهانیان محسوب می‌شوند.
واژه آیات جمع آیه به شمار می‌رود که در لغت به معنای علامتِ ظاهر و روشن است. این واژه در حوزه متون دینی، بر هر یک از نشانه‌های الهی که دال بر قدرت، علم و ربوبیت پروردگار است، اطلاق می‌شود. هر آیه، چه در کتاب آسمانی و چه در پهنه آفرینش، نشانه‌ای است متقن و آشکار که حقیقت را برای اهل تفکر و تدبر نمایان می‌سازد. بنابراین، نسبت سحر و جادو به این آیات، نه تنها بیانگر جهل و عناد جاهلان است، بلکه خود گواهی است بر عظمت و اعجاز این نشانه‌ها. اینچنین اتهام‌هایی در طول تاریخ همواره از سوی کسانی مطرح شده که در برابر شکوه حقیقت، جز انکار و تکبر راهی برای خود نیافته‌اند. حقیقت آیات الهی، همواره جاودانه و استوار باقی می‌ماند و هیچ نیرویی توان خدشه‌دار کردن نور آن را ندارد.
