چهر پرداز

چون پرده بگشایی ز رو جامی فتد در گفت و گو تو گلشن حسنی و او مرغ سخن پرداز تو

از همّت فقر خانه پرداز، حزین در کاسهٔ دهر، مشت خاکی کردم

گر چه در شهر ترا هم نفسان بسیارند نفسی نیز به احوال غریبان پرداز

خون گشت دل زمزمه پرداز تو صائب تا این غزل از طبع سخنساز کشیدی