غبن اندک

یکی ماند آن هم از نعت یکی پاک ز بسیاری برون وز اندکی پاک

رنج را گفتم، که صبرش اندک است اشک را گفتم، مکاهش کودک است

از ما برید یار به اندک حکایتی چندان نبود این که ز هم دوستان برند

جور خوبان ز وفا گرچه بود بیش، ولی ای وفا اندک من! جور تو بیش از بیش است

تفاوت ندارد درین کس ز کس جز این کاوفتد اندکی پیش و پس

آن همه چون خواهدش آمد بدست من حسد ورزم ازین اندک که هست