شاکر حنبلی

لغت نامه دهخدا

شاکر حنبلی.[ ک ِ رِ حَم ْ ب َ ] ( اِخ ) فرزند راغب حنبلی در سال 1876 هَ. ق. متولد شد و در سال 1378 هَ. ق. در دمشق درگذشت. تحصیلات خود را در قسطنطنیه انجام داد و پستهای متعدد دولتی احراز کرد روزنامه القلم و الحضارةرا در دمشق و قسطنطنیه انتشار داد. از آثار اوست: الحقوق الاداریه. احکام الاراضی و الاموال المنقوله و اصول الفقه الاسلامی. ( از معجم المؤلفین ج 13 ص 368 ).

فرهنگ فارسی

فرزند راغب حنبلی در سال ۱۸۷۶ متولد شد و در سال ۱۳۷۸ هجری قمری در دمشق در گذشت تحصیلات خود را در قسطنطنیه انجام داد و پستهای متعدد دولتی احراز کرد روزنامه القلم و الحضاره را در دمشق و قسطنطنیه انتشار داد. از آثار اوست: الحقوق الاداریه احکام الاراضی و الاموال المنقوله و اصول الفقه الاسلامی

جمله سازی با شاکر حنبلی

در آن دوره در غرب گیلان مذاهب حنبلی و به تعداد کمتر شافعی و مذهب طبری مورخ و مفسر قرآن که اکنون منقرض شده فراگیر تر بودند. در شرق مذهب زیدی باقی‌مانده بود.
گسترش بدبینی‌ها و شکست هواداران حلاج، بغداد را برای او ناامن کرد؛ از این‌رو، وی به تستر گریخت و در آنجا، که مرکز هواخواهان حنبلی‌اش بود، پنهان شد.
بیشتر این درگیری‌ها بین محله شیعه‌نشین کرخ و محله قلائین که محله حنبلی‌ها بود، بروز می‌یافت.
وی مذهب سنی حنبلی داشته است (براساس مطالب نسخهٔ نگهداری‌شده در بخارست رومانی) و در قالب دوبیتی‌ شعر می‌سرود. سبک معروف شرفشاهی که در گیلان شهرت دارد به او منسوب است.
در فقه حنبلی خوردن ملخ حلال است و سایر حشرات حرام گوشت هستند.