دانشنامه اسلامی
سید الحکما حدود پانزده سال از بهترین سنوات عمر شریفش در دار العلم اصفهان به فراگیری علوم مختلف مخصوصا پزشکی و دینی سپری شد و پس از آن این پزشک جسمی و روحی عازم سبزوار گردید و چند سالی نیز از کرسی درس حکیم سبزواری دروس حکمت و کلام و الهیات آموخت و به سید الحکما نیز معروف گردید. صاحب تراجم علما، هم او را سید العلما و هم سید الاطباء و هم سید الحکما می نامند و این القاب به او زیبد.
سید الحکما پدر بزرگ آیت عظمی سید شهاب الدین مرعشی مد ظله و والد گرامی علامه نسابه حاج سید محمود تبریزی رحمة الله علیه می باشد، که این دودمان مرعشی چون سید جزائری اکثرا از مروجین بزرگ مذهبی و اسلامی و مسلمانان را خدمتگزارانی صادق و راهنمایانی ماهر و از لحاظ کثرت و لیاقت قابل و مقصود از کوثر را به جهانیان ظاهر ساختند. این دانشمند جامع که خود مدرسی قابل بود. آثاری به دین شرح از خویش به جا گذاشت. جامع العلل در شرح انوار، علامه، شرح قانون ابن سینا، شرح طب، علت زکام (گریپ)، شرح طب النبی، شرح طب الائمه، حاشیه منتهی المقال، حاشیه جواهر الکلام، کتاب تاریخ تبریز، راه تعیین قبله، رسائلی در جعفر و رمل. و همچنین شرح منظومه سبزواری و مکاسب شیخ انصاری و شرح لمعه شهید ثانی. از آثار متعدد و متنوع او احاطه به فنون علمی او مشهور است. و فقیر نداند تا چه اندازه مردم آذربایجان از وجود این دانشمند صد و چهارده ساله استفاده نموده و قدر شناسی کردند (هر چند ارزش کارهای او و خدماتش محفوظ است).
گفته شده شیخ محمد عبده مفتی جامع الازهر مصر به این دانشمند خیلی علاقه داشت و به او اظهار صمیمیت نموده، با وی مکاتبه می کرد و در ضمن نامه هایش قصیده در مدح این سید بزرگوار به عربی فصیح سرود و برایش ارسال داشت، و به ایرانیان ثابت نمود که ما مصریان نیز ارزش و قدر علمای بزرگ را داریم.
سید الاطباء دندان ساز قابلی بود. نوشته اند با مواد شیمیائی (کیمیائی) زنبور عسل مصنوعی می ساخت و عجایب و کراماتی در زندگی از او مشاهده شد (ریحانة الادب)، ولی سرانجام این سید العلما در سال1316 در سن 114 سالگی جهان فانی را وداع نمود.
